Cando en O porco de pé o Doutor Alveiros acabou sucumbindo ós encantos do poder máis indecente -e do amor-, e aceptou acudir á festa-paparota coa que os "súbditos" de Don Celidonio o agasallaron, atopou unha mesa onde non faltaba de nada:
E levouno arrastro ó comedor estilo español, onde estaban as persoas de respeto, arredor da gran mesa onde campaban inmensas tartas, colosais brazos de xitano, pasteis enormes, montañas de pastas, pasteis, masas [...] namentres nos apartados había botellas de xeres, tostado,porto, champán, coñac, benedictino, chartreuse, ron, anís, curaçao, xenebra, kumel, e caixas de cigarros.
O kummel (kümmel, kumel) é unha especie de augardente con orixe nos Países Baixos que seica tivo especial aceptación na zona do Báltico. Desde Riga houbo en tempos tráfico marítimo fluído co porto de Ribadeo e entre as mercancías que daló se traían estaba o kummel, que chegaba á península a través deste porto da beiramar do norte e despois distribuíase polo resto do país. Disque ese era o motivo polo que lle chamaban "licor de Ribadeo" a tal distinguida bebida nas tascas da capital.
Cóntanolo Cunqueiro en Papeles que fueron vidas e Cunqueiro das cousas de comer e beber seica entendía, aínda que tamén entendía de fabular, así que quen sabe... O conto é que el escribe:
Los marineros compraban en Riga especialmente el aguardiente perfumado de cominos, el kümmel, y lo traían al país. Tanto traían que el primer Kümmel que se bebió en España y en Galicia fue conocido como licor de Ribadeo, que los veleros ribadenses, El joven Antoñito y Flora Paquita eran los máximos transportistas del sabroso licor.
Afortunadamente, Don Celidonio, que quería posuílo todo, non acaparou todas as reservas do licor de Ribadeo, porque eu teño oído que nalgunha casa ribadense aínda se conserva algunha botella desde aqueles tempos. Quen dera probalo!
